روز مهندس را تبریک نمی‌گویم

حسین آخانی

می گویند که 5 اسفند روز مهندس است. من دوستان مهندس زیادی دارم که طبیعی است انتظار دارند امروز را به آنها تبریک بگویم. ولی من این روز را به آنها تبریک نمی گویم، حتی به نزدیک ترین دوستانم. البته چیزی که عوض داره گله نداره. از آنها نیز انتظار تبریک تولد، سال نو، روز مرد و نامرد و غیر و ذالک را ندارم. 

من روز مهندس را تبریک نمی گویم، چون عده‌ای به نام مهندس، سد چم شیر را طراحی، تایید و ساختند. 

من روز مهندس را تبریک نمی گویم، چون عده ای به نام مهندس، سد گتوند را طراحی، تایید و ساختند.

من روز مهندس را تبریک نمی گویم، چون عده‌ای نامردانه نقشه مرگ بقیه رودهای ایران را می کشند و برای هر رودی صرف نظر از اینکه شور است و غیر شور می خواهد سازه‌هایی بسازند که تتمه بودجه کشور را بالا بکشند. آنها دروغ می‌گویند که دنبال مدیریت آب‌اند؛ آنها دنبال مدیریت جیب مبارکشانند. 

من روز مهندس را تبریک نمی‌گویم، به مهندس و مهندسانی که پل صدر را طراحی کرده و ساختند. اگر ذره ای منطق و خردمندی در آنها بود آن 6000 میلیارد تومان را می‌شد صرف بهبود زیر ساخت‌های حمل و نقل عمومی کنند. آنها باعث و بانی پدیده‌های منحوسی چون بابک زنجانی‌ها هستند. 

من روز مهندس را به آن مهندسانی که ساختمان‌هایی چون متروپل را ساخته و تایید کردند، تبریک نمی گویم، درست همان هایی که آپارتمانهای الکی در ترکیه ساختند و باعث مرگ ده‌ها هزار نفر شدند. 

من روز مهندس را به شهرسازانی که بدون توجه به گسل، بدون توجه به منابع آبی، بدون توجه به فرونشست زمین، ساختمان‌های انبوه می سازند و از خود نمی‌پرسند که آنچه من می سازم حاصل تخریب بخش اعظم این سرزمین است و عاقبتش می ‌شود ممری برای کثافت کاری‌های سوداگران مسکن. 

من روز مهندس را به مهندسان شرکت‌های خودرو سازی تبریک نمی‌گویم که ساخته‌های آنها سالانه جان ده‌ها هزار نفر را گرفته و تا 200 هزار نفر را مجروح می کنند. 

من روز مهندس را به مهندسانی که اتوبان و پل می‌سازند تبریک نمی‌گویم. آنها شهر را محل خودروها و حذف انسان‌ها کرده‌اند. 

من روز مهندس را به مهندس و مهندسانی که برج میلاد را ساختند تبریک نمی گویم. آنها آنقدر بی خرد بودند که برجی ساختند که منی که فاصله‌ام با آن 70 متر است امکان پیاده رفتن به آنجا را ندارم. 5 سال جنگیدیم تا این نقص را برطرف کنم آخر زورم به این انسان ستیزان نرسید. 

من روز مهندس را به آنهایی که زیر گذر گیشا را طراحی کرده و ساختند تبریک نمی گویم. شرمتان باد که زیر گذری ساختید که اگر به یک بچه دبستانی می‌دادید حتما از شما بهتر طراحی می‌کرد.

من روز مهندس را به بسیاری از مهندسان معدن تبریک نمی‌گویم. بیشتر آنها هیچ حد و مرزی برای حیات و آینده زمین نمی‌شناسند. شرم باد دانشکده‌هایی که چنین آدم‌های بی مسئولیتی تربیت کرده‌اند و انداخته اند به جان مملکت.   

من روز مهندس را به مهندسان آبخیزداری تبریک نمی گویم. شماری زیادی از آنها تبدیل شده اند به سد سازانی که به دروغ مدعی مقابله با سیل با بندهای آبخیزداری هستند ولی در عمل یکی از عوامل و متهمان جدی خسارتهای سیل‌ و خشک شدن تالاب ها (مانند تالاب میقان) شدند.  

من روز مهندس را به آنهایی که دنیا را پر از پلاستیک کردند هرگز تبریک نمی گویم.

من روز مهندس را تبریک نمی‌گویم، به آن مهندس و مهندسانی که اسیر دست شرکت های بزرگی هستند که پروژه‌ها را نه بر اساس نیاز و رفاه مردم و پایداری سرزمین ایران، که بر اساس لابی‌های کثیف پشت پرده بر می‌دارند و آثار خطرناک آنها یک سرزمین را دچار مشکلات سنگین می‌کند. 

از مهندسان خوب عذرخواهی می کنم که شانس کمی برای خدمت به انسان‌ها در دنیای آلوده امروزی دارند.  

جامعه‌ای که در آن مهندسان با سرمایه داران و سیاستمداران هم پیاله‌اند، جای امنی نیست.